Kultura Współczesna – e-wydanie – 2/2007

POPRZEDNIE NUMERY CZASOPISMA DOSTĘPNE W SEKCJI "NUMERY ARCHIWALNE"

Kwartalnik Kultura Współczesna. Teorie. Interpretacje. Praktyka wydawany jest nieprzerwanie od 1993 roku – najpierw przez Instytut Kultury, a od 2003 roku przez Narodowe Centrum Kultury. Pismo jest forum Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, które sprawuje pieczę nad jego zawartością. Zachowując status kwartalnika naukowego, periodyk wpisuje się w najbardziej aktualne debaty poświęcone kulturze, naukom o kulturze, jak również zjawiskom około kulturowym. Jest otwarty na inne środowiska opiniotwórcze w kraju i za granicą, pragnie być płaszczyzną wymiany myśli i dyskusji wykraczających poza Akademię. Na poszczególne numery kwartalnika składają się artykuły o charakterze teoretycznym i metodologicznym, omawiające współczesne problemy kultury kontekstach historiozoficznych, socjologicznych i praktycznych. Opracowanie koncepcji merytorycznej kolejnych numerów i ich redakcja naukowa powierzane są naukowcom reprezentującym różne środowiska akademickie, z różnych punktów widzenia analizującym problemy kultury współczesnej.  Radę naukową pisma tworzą profesorowie: Stefan Bednarek, Erika Fischer-Lichte, Knut Andreas Grimstad, Bohdan Jung, Ralf Konersmann, Ewa Kosowska, Ewa Rewers, Paweł Rodak i Anna Wieczorkiewicz.  Redaktorem naczelnym Kultury Współczesnej jest od roku 2006 profesor Andrzej Gwóźdź z Uniwersytetu Śląskiego.

Artykuły zgromadzone w tym numerze "Kultury Współczesnej" (odmiennie niż w numerach ostatnich) nie są skupione wokół jednego problemu, ale koncentrują się na trzech różnych płaszczyznach tematycznych: pamięci społecznej - narracji - tożsamości kulturowej. W ruchu myśli między tymi zakresami tematycznymi próbują zaprosić do refleksji nad newralgicznymi zjawiskami ulokowanymi w obszarze ich przecięcia, a nieodmiennie stanowiącymi o charakterze i stylach kultury. Dotyczy to także, a może przede wszystkim, kultury artystycznej (i szerzej - medialnej w ogóle), szczególnie aktywnej zarówno w prowokowaniu napięć w obrębie niniejszej triady, ale i sublimowaniu ich w dziełach sztuki.