popiół

„Często nadzieja ma posmak goryczy. Wyciągam zapałkę z kieszeni. Widzę w niej siebie. Nie, ja łatwiej płonę. Spalam się. Mam popiół w duszy. Nie można uciec, bezdomni są wszędzie. Jak jest Wigilia oni mają oświetloną ulicę spadającymi gwiazdami”.

Ze wstępem Krzysztofa Vargi i posłowiem Danuty Cirlić-Straszyńskiej Danilo Kiš to jeden z najwybitniejszych europejskich prozaików XX wieku, zachwycający głębią myśli, doskonałością formy, a nade wszystko oszałamiającym pięknem języka. Nieprzypadkowo wymienia się go jednym tchem obok Marcela Prousta i Brunona Schulza. Na Cyrk rodzinny , autobiograficzną trylogię powieściową, składają się Wczesne...